ΤΑ ΧΙΛΙΑ ΔΕΝΤΡΑ / Ιωάννου Γιώργος

 

Φωτιά απόψε πάλι στο βουνό∙
πάνε τα Χίλια Δέντρα – θα τα κάψουν.

Κραυγάζει κάποιος μες στο πάρκο, τους παρακαλεί,
λέει πως είναι νέος, αδελφός τους.

Ποτέ δε μας ξανάρθε το παιδί,
που έφερνε πρωί πρωί το γάλα.
Σαν αλογάκι ήτανε, σα ζαρκαδάκι.

ΤΟΝ ΜΑΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΡΧΕΤΑΙ / Ιωάννου Γιώργος

 

Ο φόβος του θανάτου χάνει πάθος,
χάνει δύναμη, κάτω απ’ τους νέους
αστερισμούς που πάλι φάνηκαν.

Τον Μάη που μας έρχεται
σας περιμένω.

ΙΣΩΣ ΤΗΝ ΑΠΟΠΛΥΝΕΙ / Ιωάννου Γιώργος

 

Μη φοβάσαι πια
την καλοκαιριάτικη βροχή
τις νύχτες που ξυπνάς
απ’ τον βαθύ των φύλλων ψίθυρο.

Κλείσε τα μάτια μόνο καλύτερα,
κι άνοιξε κείνη την καρδιά σου.

Ίσως την αποπλύνει η καταιγίδα.

HOMO CRYPTOKRYPTUS FAGOGAMISUS / Σταυραετός / Β.Α

 

 
Ο homo cryptokryptus fagogamisus
είναι το τελευταίο είδος της σειράς homο
και ακολουθεί ακριβώς τον αντίθετο δρόμο
από τα πρωταρχικά είδη.
Ενώ εκείνα βγήκαν από τις σπηλιές
ακολουθώντας το δρόμο της φυσικής ζωής
ο homo cryptokryptus fagogamisus
αφού κατέστρεψε τη φύση
επέστρεψε και δημιούργησε μέσω του πολιτισμού του
τις νέες σπηλιές της πρωτόγονης επιστροφής του.
Έτσι δημιούργησε σπηλιές κατοικίες
με σκοτεινά υπόγεια ισόγεια ορόφο διαμερίσματα
ακόμα και διαδρόμους διαμερίσματα για να μένει.
Δημιούργησε σπηλαιογονικά γραφεία για να κρύβεται
βάζοντας πολλές φορές απέξω
άλλους homo tempelxanus xistargidus
να τον φυλάνε από ενοχλήσεις
και να σπάνε στο ξύλο
τους homo nistikus tsimentotibus sa xamenus
που φωνάζουν για λίγο φαγητό.
Ο homo cryptokryptus fagogamisus
είναι εραστής κάθε τρύπας ελεγχόμενα πολιτισμένης.
Είναι εραστής της τρύπας με κάμερα των διακοπών
της τρύπας με κάμερα που πίνει καφέ
της τρύπας με κάμερα που θα δει ένα θέαμα
της τρύπας με κάμερα που θα ψωνίσει
της τρύπας με κάμερα που θα φάει
της τρύπας με κάμερα της κάλπης και του κόλπου
της τρύπας με κάμερα που θα βολευτεί
της σπρωχτότρυπας με πολλαπλή κάμερα
στο μετρό στο λεωφορείο στη σκάλα
της τρύπας ελεύθερης από κάμερα της γειτόνισσας
και τώρα τελευταία
και του γείτονα στο διπλανό έδρανο
εδώ αν υπάρχουν κάμερες είναι επίσημες
και με επίσημη κατοχύρωση
και γενικά ο homo cryptokryptus fagogamisus
έχει τρυποποιηθεί και καμεριστεί πλήρως.
Όμως η επιστήμη κρούει το κώδωνα του κινδύνου.
Μελέτες ειδικών τρυπομελετητών έδειξαν
ότι μια τεράστια μαύρη τρύπα έχει δημιουργηθεί
στο μυαλό του xomo cryptokryptus fagogamisus
και υπάρχει η φοβερή πρόβλεψη
ότι κάποια στιγμή θα τον καταπιεί ολόκληρο.
Η επιστήμη προβλέπει ότι θα απομείνουν λίγοι
στις απομακρυσμένες περιοχές της γης
που θα αvήκουν
στην ανίκητη ιερή φυλή
των homo gracargidus
και η οποία επιβιώνει παντού και πάντα
λόγω ιδεολογίας και φυσικών συστημάτων.
Κι έτσι ξανά η ανθρωπότητα θα αρχίσει από την αρχή
για ένα Σισσύφιο επαναλαμβανόμενο νέο μέλλον
μέχρι μα ανοίξει τη μεγάλη τρύπα ο ουρανός
και να πέσει η μεγάλη τελευταία φωτιά
που αξίζει στο έσχατο εις τύπον ανθρώπου είδος
τον homo cryptokryptus fagogamisus.
 
                                                                Β.Α.

ΜΙΚΡΟΓΡΑΦΙΕΣ / Γιώργος Αλεξανδρής

Πίσω απ’ τη λεύκα σκάλωσε μισόγιομο φεγγάρι
και θάρρεψε στον ίσκιο του πλατύφυλλο πλατάνι.
Ο  άνεμος καυχήθηκε στου κυπαρισσιού τ’ αγνάντι,
ο γκιώνης παίνεψε το νυχτέρι του, βιγλάτορας στη σκιά,
κι ένα αηδόνι ξέμακρα μονάχο μελαγχολούσε.

Το παιδομάνι ασύνταχτο αλήτευε στην αλάνα
κι οι γείτονες αθώωναν τα δικασμένα τους χρόνια.
Στο σταυροδρόμι έφτυναν αδικαίωτη την οργή τους,
πιο κάτω η σοφία επέμενε σε αφορισμούς και παραδόσεις ,
κι ένα παράθυρο έκλεινε σιγά, τη θλίψη για να στεγάσει.

Σπίτια αγάλματα υπεροπτικά, αυλές στριμωγμένες
κι ο κομπασμός αφρόντιστος στη σιωπή και τη βλαστήμια.
Η μοναξιά πλανόδια, περίγραμμα στους τοίχους,
ο φόβος γύμνωμα ψυχής κι αστέγαστες αλήθειες,
κι η νύχτα να γλιστρά υπόσχεση λίγο πριν ξημερώσει.

Μπροστά από τη λεύκα λίγνευε η ξιπασιά του κόσμου
και στην αλάνα σπούδαζαν τιμή και μεγαλοσύνη.
Στη στροφή, δυο χέρια έσφιγγαν ανάγκες και ιστορία,
σε μια πόρτα, βλέμματα πειστικά ζύγιαζαν αντιθέσεις
κι οι προβολές της νύχτας και η σκέπη, της μέρας μικρογραφίες.

                              Γιώργος  Αλεξανδρής

ΒΑΦΗ ΘΑΝΑΤΟΥ ΜΕ ΑΝΤΑΥΓΕΙΕΣ ΠΕΝΘΟΥΣ / Θεοχάρης Γιώργος

 

Η μάνα μου τα τίμησε τα μαύρα.
Προτού να κλείσουν τρίχρονα
όλο και κάποιος άλλος συγγενής
αποδημούσε.

Τέτοια διαρκής προσήλωση, ως φαίνεται,
εκτιμήθηκε
κι ούτε μια τρίχα κάτω από το μαυρομάντηλο
δεν έχει ασπρίσει ακόμα.

ΤΡΙΣΤΙΧΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΥΠΤΗ / Θεοχάρης Γιώργος

 

Πλευρό αλλάζεις
τις νύχτες μέσ’ στο μνήμα
πικρέ πατέρα;

ΑΠΟΨΕ / Θεοχάρης Γιώργος

 

Όλη τη νύχτα τα σκυλιά λεπτό δεν κρατήθηκαν.
Σαν ν’ άκουγα τη μάνα να μιλάει με κάποιον.
«Τί θες εδώ;» σαν να τού ‘λεγε. «Πώς ήρθες;».
Σαν να ΄κλαιγε.
Σαν ν’ άκουγα, βαθιά βαθιά, το κλάμα του.

Ξύπνησα και κατάλαβα πως είχα ονειρευτεί
ζωντανό τον πατέρα μου.

Πράγματι.
Στη ρίζα της πορτοκαλιάς βρήκα το αποτύπωμα
των παπουτσιών του,
κι ως την αυλόπορτα φλούδες από το πορτοκάλι
που πρέπει να καθάριζε φεύγοντας.

ΤΟ ΠΑΡΑΒΑΝ / Καλοκληρος Γιάννης

..........................

Μια παραίσθηση κι αυτή

ασύστολες ευχές που ξεπροβάλουν

με τα μπλαβιά τα χρώματα

και τον καμβά να συγοντάρουν .

Ατερμονα ανθίζουνε

τα βραδυα οι χαρτορύχτρες

και ρίχνουν τα τσεμπέρια τους

δίπλα , κοντά στους θήτες .

Το παραβάν κουνήθηκε

να φαίνεται η λεζάντα

κι η σιωπή αρνήθηκε

μα το Θεο αγαντα .

Το λυκαβγές ορθοστστεί

και το λυκόφως σβήνει

επηρεάζουν την γραφή....

στο τέλος τι θα γίνει ....

Ποδογετούν τα όνειρα

στις μέρες και στα χρόνια

δεν φεύγω εγώ στο δειλινό

η γη κι ο νους αιώνια.

Τα ισαλα των καραβιών

πλέουν στην ίδια βάση

κι εμείς κοιτάμε τις ρωγμές

που πλέουν σ άλλη φάση !!!!!!!

..........................

Γιάννης Καλόκληρος

Πνευματικά Δικαιώματα

Απ τη συλλογή """ Ρωγμή """.

XAMENOΣ ΧΡΟΝΟΣ .../Τσιμπιρλή Βίκυ

Τί να την κάνεις την απάντηση ;

Ασεβής θα είναι !

Κουβάρι ξανά ,

θα μπερδέψει έντεχνα το μυαλό σου ,

ως κάνουν συνήθως ,

οι τζογαδόροι των ψυχών ...

Πάντα με δόλο

και πολύπλοκους ελιγμούς ,

εκτός θέματος θα σκορπίζεται ,

σ΄ έναν ξοδεμένο άδοξα χρόνο ...

Όπως τόσες και τόσες άλλες ,

"αναπάντητες απαντήσεις" ,

πού΄βαλαν το λιθάρι τους ,

στο σκοτεινό φράγμα του πηγαιμού σου ...

Σαν τρωκτικό και πάλι ,

θα ροκανίσει τον ύπνο σου

και την ύστατη πεταλούδα ,

που γυροφέρνει τα σωθικά σου ...

Γι΄αυτό ,

καλά έκανες ,

που πέταξες την ερώτηση ,

στην μουχλιασμένη από χρόνια ,

ντάνα των ερωτήσεών σου ...

Τί σημασία έχει άλλωστε ,

να μάθεις ,

αν ήταν Ένα ,

ή δύο ...

ή χίλιαδεκαδύο ,

τα σύννεφα που καλπάζουν ,

στους επιδερμικούς ουρανούς των ανθρώπων .

Άσε που με τα σάλια ,

εσύ ... Δεν βολεύεσαι !